Opinia Związku o Regulaminie Wewnętrznego Urzędowania.

3 września na biurko Ministra Sprawiedliwości trafiła opinia Rady Głównej ZZP i PP RP o projekcie Rozporządzenia Regulamin Wewnętrznego Urzędowania Powszechnych Jednostek Organizacyjnych Prokuratury z 29 lipca 2014. Jak już wiadomo Regulamin został podpisany i  1 stycznia 2015 r. zacznie obowiązywać. W dyskusji o tym Rozporządzeniu namawiamy środowisko prokuratorskie aby oceny tego aktu porwanego i innych działań oraz zaniechań Prokuratury Generalnej i Ministerstwa Sprawiedliwości dokonywać z perspektywy 1 lipca 2015, kiedy to wejdą w życie przepisy nowelizujące KPK. Zbyt częstym błędem w toczącej się debacie jest bowiem postrzeganie „reform” przez pryzmat aktualnych uwarunkowań ustrojowych i organizacyjnych. Na uwagę zasługuje fakt, iż w ostatecznej wersji Rozporządzenia jego autorzy dokonali korekt w zakresie dwóch najmocniej krytykowanych przez Radę Główną rozwiązań – instytucji „współreferatu” oraz „zapoznania się.” Z tej ostatniej projektodawcy zrezygnowali całkowicie uznając nasze argumenty o sprzeczności z zasadą niezależności oraz trudnościach praktycznych wynikających z konieczności zapoznawania się przez przedłożonych praktycznie ze wszystkimi decyzjami merytorycznymi. Pewnych korekt dokonano także w zakresie „współreferentów.” Będzie to instytucja fakultatywna, a nie obligatoryjna jak chcieli najpierw autorzy zmian. Jej zastosowanie wymagać będzie wyraźnego zarządzenia. Uwzględniono także niektóre uwagi Związku dotyczące konieczności rewizji katalogu przestępstw, które w niedługim czasie znajdować się będą w sferze właściwości rzeczowej prokuratur okręgowych i apelacyjnych. Regulamin stanowi realizację niektórych postulatów Związku – obowiązkowego referatu oskarżycielskiego, powiązania referenta ze sprawą w postępowaniu jurysdykcyjnym, całkowitej redefinicji nadzoru, odciążenia jednostek szczebla podstawowego, które dziś prowadzą 99,8 % postępowań. Niestety projektodawcy nie wyjaśnili zasadniczej sprzeczności między tworzeniem komórek do obsługi wokand w pierwszej i drugiej instancji, a istnieniem zasady powiązania autora aktu oskarżenia z własną sprawą przed sądem. Rozwiązania te w ocenie Rady nie idą ze sobą w parze. Poniżej treść opinii.